Mój dom. Mój świat
Na początku był "Mój dom". A potem "Mój świat". Jako dziecko zaznał cudownego domu z uśmiechem matki, talerzem na stole, chlebem pieczonym przez babkę, do której jeździł na wakacje, dziadkiem zmawiającym Anioł Pański, braćmi, z którymi się tarmosił i paskiem w ręku ojca, jak było trzeba.Pamiętał doskonale nawet zapachy paleśnickiej plebanii swego stryja.To był ten dom, a właściwie
domy rodzinne, które zbudowały Jana Górę i które do końca niósł w sobie.Potem jego domem stał się zakon, i to tak bardzo, że nawet zdawało się, iż zapomniał o domu rodzinnym.Ale tylko się zdawało... Cały świat stawał się jego domem.Choć już nie "jego", tylko "wszystkich" - wszystkich do niego zapraszał. Bo kiedy człowiek dojrzeje, to przestaje już marzyć o domach, które minęły, choć niesie je w sobie.Zaczyna budować domy.A przede wszystkim staje się domem. I zaprasza gości.A jeśli do tego ma w sobie miłość, goście wkrótce stają się domownikami.
Zobacz pełny opisOdpowiedzialność: | Jan Góra. |
Hasła: | Góra, Jan (1948-2015) Szkice literackie polskie - 20 w. Pamiętniki polskie - od 1944 r. |
Adres wydawniczy: | Poznań : "W Drodze", 2016. |
Wydanie: | Wyd. 3. |
Opis fizyczny: | 503 s.: fot. ; 21 cm. |
Skocz do: | Inne pozycje tego autora w zbiorach biblioteki |
Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)